孟门的意思_组词_拼音
孟门
拼音:mèng mén
注音:ㄇㄥˋ ㄇㄣˊ
繁体:孟門
词语解释
孟门[ mèng mén ]
⒈ 古山名。在今河南辉县西。春秋时为晋国要隘。
⒉ 古山名。在陕西宜川东北、山西吉县西,绵亘黄河两岸,又称龙门上口。
引证解释
⒈ 古山名。在今 河南 辉县 西。 春秋 时为 晋国 要隘。
引《左传·襄公二十三年》:“齐侯 遂伐 晋,取 朝歌,为二队,入 孟门,登 太行。”
杜预 注:“孟门,晋 隘道。”
《史记·孙子吴起列传》:“殷紂 之国,左 孟门,右 太行。”
唐 长孙佐辅 《对镜吟》:“开帘览镜悲难语,对面相看 孟门 阻。”
⒉ 古山名。在 陕西 宜川 东北、 山西 吉县 西,绵亘 黄河 两岸,又称 龙门 上口。
引《山海经·北山经》:“孟门 之山,其上多苍玉,多金;其下多黄堊,多涅石。”
郭璞 注引《尸子》:“龙门 未闢, 吕梁 未凿, 河 出於 孟门 之上。”
北魏 郦道元 《水经注·河水四》:“孟门,即 龙门 之上口也。实谓 黄河 之巨阨,兼 孟津 之名矣。”
孟字组词
孟公投辖孟诸孟姜女调孟姜女孟宗竹孟姑姑孟戏孟德尔孟母孟浪门字组词
门钉门阖门枋门庇门胄门诛门戟门插关儿门廷门侄词语组词
孟秋 孟母 孟叟 孟仲叔季 孟尝 孟邻 孟浩然 孟青棒 孟德尔 孟门 孟家蝉 孟庑 孟津 孟婆 孟姜女 门宇 门下侍郞 郎门 没门儿 门目 门臼 青雀门 门生故吏 门下掾 门祸 门候 骂山门 破门而出 垒门 敲门石